Hello world

Het roodborstje hipte over de grond op zoek naar eten. Lika hield haar adem in. Haar gezichtje straalde. Heel voorzichtig strekte ze haar handje uit. Ze zat op haar hurken op de grond vlak bij het vogeltje die ze met de grootst mogelijke interesse bekeek. Het roodborstje had haar al wel in de gaten maar staakte na haar beweging zijn werk en keek haar met een scheef kopje aan. "Dag vogeltje," fluisterde Lika in een poging zachtjes te doen."Heb je het druk?" Het roodborstje schrok een beetje van haar stem, die eigenlijk niet zo heel zacht was geweest, en hipte een beetje bij haar weg. "Sorry" zei veel zachter dan net. Het vogeltje besloot blijkbaar dat het veilig was en kwam weer dichterbij en pikte brutaal in Lika's vinger. Lika giechelde. "Jij bent mijn vriend he?" Haar vleugels trilden van enthousiasme. Ineens schrok het vogeltje en vloog weg. Lika sprong op en draaide zich om. Daar kwam iemand aan. Ze fladderde met haar vleugels en kwam los van de grond binnen een seconde. Soepel gleed ze door de lucht en fladderde naar de iemand. "Wat doe jij?" vroeg ze. "Ik ben lika. En ik ben al 7 jaar." vertelde ze trots. Dat was meer dan een hand. "Hoe oud ben jij? Ben jij ook een engel?"

Amaris

Rustig zat Amaris op de grond naast de rivier. De wereld om haar heen bewoog en maakte wel homderden geluiden. Dat was de wereld waarvan ze hield. Maar toen ze daar zat, hoorde ze ineens andere geluiden. Sommige vogels vielen stil, terwijl anderen juist harder gingen fluiten. Toen hoorde Amaris iets wat ze hoe dan ook niet had verwacht. Een kinderstemmetje kwam uit de richting van het veld. Het stemmetje zei iets wat leek op 'vogeltje' en toen hoorde Amaris duidelijk, "Heb je het druk?". Vlug kwam Amaris overeind en ze liep naar het veld toe. Toen ze door de laderen keek, zag ze een klein meisje van een jaar of 7. Snel keek Amaris rond of ze nog iemand zag. Er zou toch wel nog een ander zijn? Zulke kleine meisjes waren meestal niet alleen. Iets sneller deze keer, liep ze naar het meisje toe. Maar ineens kwam ze los van de grond en vloog richting Amaris. "Wat doe jij?", vroeg het meisje. Verbaasd keek Amaris haar aan. Wat zei deed? Het was veel ongewoner dat dat meisje hier was. "Ik ben lika. En ik ben al 7 jaar." 'Lika dus,' dacht Amaris. Maar meteen daarna schrok ze. '7 jaar pas! En zo te zien alleen.' Maar voordat ze verder kon denken, praatte het meisje al weer door. "Hoe oud ben jij? Ben jij ook een engel?"
"Hoi," antwoorde Amaris toen maar. "Ik ben Amaris. En ja, ik ben ook een engel en ik ben 21." Meteen alle vragen van Lika beantwoordent. "Ik zat daar bij het water, maar wat doe jij hier eigenlijk? Ben je helemaal alleen?" En ze wenkte het Lika dichterbij. Zelf ging ze op de grond zitten. "Wil je ook wat besjes? Ik heb ze net gevonden, en ze zijn heerlijk!"